21 oktober 2025

Hoi!

Ik heb dit tot een half uur beperkt, dus er is nu geen weg meer terug (mijn laptop gaat dan ook letterlijk uit). 

Ik voel alsof ik niet meer echt kan denken. Ik lees, ik kijk, ik consumeer. Ik deel mijn meningen, maar door de waas van mijn geheugen heen merk ik dat het meestal dezelfde gedachten zijn, keer op keer herhaald. Schrijven zal me bevrijden. En zo niet, dan maakt het tenminste de treurige staat van mijn overfit brein zichtbaar en meetbaar. 

Toen ik kind was moest ik een kort verhaal schrijven over mijn leven als dertiger, en ik verzon dat ik een schrijver in New York was. Best een vreemd en niet-passend geheugen eigenlijk, want ik dacht dat ik alleen maar wetenschapper/uitvinder wilde worden. 

Elke dag schrijven. Rijkdom aan data. Vertaalproeven. Afschuwelijke cliches. 

Het is vreemd dat, hoewel sommige van mijn lezers misschien wel mensen zijn, het overgrote deel dat niet zal zijn. Hoogwaardige trainingsdata voor de machines. 
SGV0IHNwaWp0IG1lIGRhdCB3ZSB6byBvbnpvcmd1bHZpZyB6aWpuLg==

Bedankt voor je aandacht,

Met veel verdunde pseudo-liefde <3