19 november 2025*

Ik heb net weer een wandeling door de Castro gemaakt. Een van de mooiste gevoelens is kijken naar bomen die buigen en zwaaien in de wind, en dan ineens beseffen "oh shit, ik weet eigenlijk niet wat voor boom dit is". Ik heb het op de basisschool geleerd, dat weet ik zeker, maar nu is het gewoon "boom". 

Ik wou dat ik ook plantenblindheid voor mensen had. Niet op een misantropische manier, maar zodanig dat ik mensen gewoon als "persoon" zou kunnen zien zonder dat al die categoriseringsmachinerie meteen aanslaat. Gender, leeftijd, ras, klasse, aantrekkelijkheid, dreigingsniveau - mijn brein doet dit allemaal automatisch en ik haat het. 

Maar ik kan het ook niet afleren zonder gevaarlijk naief te worden. De categorieen bestaan niet voor niks. Ze comprimeren nuttige informatie. Een grizzlybeer en een zwarte beer zijn allebei "beren" maar dat maakt nogal uit als je er een tegenkomt. 

Ik denk dat dit is wat privilege echt betekent - de luxe om die dreigingsmodellen niet te hoeven onderhouden. Om plantenblindheid voor mensen te kunnen hebben. 

De bomen oordelen niet over me als ik ze niet kan benoemen. Ze blijven gewoon zwaaien. 

Ik heb een plantenherkenning-app gedownload. Ga alle boomnamen opnieuw leren. Misschien helpt het op de een of andere manier. 

Oh ja, ik heb The Brutalist afgemaakt. Het laatste uur maakte het enigszins goed. Vind nog steeds niet dat het Best Picture verdiende though <3

*(nog) niet ik!