11 november 2025

Ik groeide op met dromen van wereldheerschappij, glorieuze revoluties, en zorgvuldig voorbereide complotten. Ik denk niet dat ik me realiseerde hoe moeilijk het zou zijn om gewoon de homeostase in stand te houden. 

Twee dagen geleden maakte ik koekjes van het recept van een vriend waarvan ik WEET dat het super lekker is. Het beslag uit de kom likken was heerlijk, maar de koekjes werden zowel niet gaar als verbrand. Vanochtend maakte ik zuurdesembrood, wat heel goed ging, totdat ik het veel te vroeg uit de oven haalde omdat het bakpapier aan het verbranden was. Toen ik de glazen schaal die ik gebruikte om stoom te maken uit de oven haalde en in de spoelbak zette om af te koelen, brak hij meteen in ongeveer 300 stukjes (ja, ik moest gillen). Ik ben nu het verbrande bakpapier van mijn ongare zuurdesembrood aan het schrapen, en ik vraag me af waarom ik dit soort dingen niet overlaat aan de professionals. 

Het is eng om te bedenken hoeveel andere 28-jarigen al ouders zijn. Ik neem aan dat veel mensen zich optrekken aan de verantwoordelijkheden en verwachtingen die op hen worden gelegd, en dat daar een stille competentie uit ontstaat. 

Het zijn de kleine dingen die de basis leggen voor wat hierna komt. Ik geloof niet in grote gebaren of epifanieen. Omslagpunten bestaan natuurlijk. Bij een bepaalde temperatuur gaat het bakpapier wel in de fik. Maar het duurt even voordat het zich allemaal ophoopt. 

Dit weekend maak ik een nieuwe batch koekjes, en godverdomme, ze worden net iets beter.